Тĕпек, (т'ö̆бэк', mэ̆бэк), ferrum planum oblongum, forma quadrata, quod in foramen catilli transverse inclusum est; in eius foramina furcae ferreae (ухват) fusique (йӗке) capita inseruntur. Taie quiddam Romani veteres subscudem ferream vocitasse videntur (v. Vitr. X, 5). Параплица, порхлаца. Ђула çавăракан йĕке тăрринђе тĕпек; тĕпексĕр ђул тăмаст̌. На верхнем конце веретена, вращающего камень, есть порхлица; без порхлицы камень держаться не может. Тоскаево. Тĕпек мĕн пурӗ виççĕ пулат̌: çийелти тĕпек в(ă)та çĕрти тĕпек, айалти тĕпек. Çийелти тĕпеке йĕке тыткине тыттарса хураççĕ, вăл çийелти ђул çинђе выртат̌, вăта çĕрти тĕпек айалти ђул çинђе выртат̌; айалти тĕпек ђул йĕки çумĕнђе тытăнса тăрат̌. Порхлиц всего бывает три: верхняя, средняя и нижняя. Верхнюю порхлицу вставляют ухватив ее ухватом; она лежит на верхнем камне. Средняя порхлица лежит на нижнем камне, а нижняя держится на веретене. (Все это сомнительно; о трех параплицах я не слыхал: их бывает не более двух; см. шапа). Якейк. Тĕпек, ăна тимĕртен тунă, вăл ђолă çавăрат̌. Параплица сделана из железа, она вертит камень. Асан. «Тĕпек—большое железо в жернове, на которое упирается ухват» (у ветрянки). П. И. Орлов. Ђул тĕпек ђул йĕки тăрӑнђе тăрат̌. Порхлица находится на веретеле (К5). А. Турх: Тĕпек—ђула çавăраканни. Йĕке тăрринђе тĕпек. Тĕпексĕр ђул тăмас.